نارسایی قلبی و فشار خون زمانی رخ میدهد که در جریان خون قلب اختلال ایجاد شده باشد. در این نوشته قصد داریم به مقایسه دو دارو در این زمینه بپردازیم و جزئیات آنها را باهم بررسی کنیم. با ما همراه باشید!
معرفی کلی بیزوپرولول
بیزوپرولول یک عامل مسدودکننده انتخابی قلبی β1-آدرنرژیک است که برای درمان فشار خون بالا استفاده میشود. این داروی قوی با نیمهعمر طولانی در نظر گرفته شده که میتواند یک بار در روز برای کاهش نیاز به دوزهای متعدد داروهای ضد فشار خون استفاده شود. بیزوپرولول بهطور کلی به خوبی تحمل میشود. احتمالاً به دلیل انتخاب گیرنده β1-آدرنرژیک و جایگزین مفیدی برای داروهای غیرانتخابی مسدودکننده β در درمان فشار خون بالا مانند کارودیلول و لابتالول میباشد. این دارو ممکن است به تنهایی یا همراه با سایر داروها برای مدیریت فشار خون بالا استفاده شود.
همچنین بخوانید: Apixaban و Rivaroxaban | مقایسه دو داروی ضد انعقاد
موارد مصرف
بیزوپرولول برای درمان فشار خون خفیف تا متوسط توصیه میشود. ممکن است برای درمان نارسایی قلبی، فیبریلاسیون دهلیزی و آنژین صدری نیز استفاده شود.
فارماکودینامیک
بیزوپرولول باعث کاهش ضربان قلب (کرنوتروپی)، کاهش انقباض (اینوتروپی) و کاهش فشار خون میشود. نتایج مطالعات بالینی مختلف نشان میدهد که بیزوپرولول مرگ و میر قلبی عروقی و مرگ و میر همه علل را در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی کاهش میدهد.
نحوه عملکرد
اگرچه مکانیسم اثر بیزوپرولول به طور کامل در فشار خون بالا مشخص نشده است، تصور میشود که اثرات درمانی از طریق تضاد گیرندههای β-1 آدرنرژیک به دست میآید و منجر به برونده قلبی کمتر میشود. بیزوپرولول یک آنتاگونیست β1 آدرنرژیک رقابتی و انتخابی قلبی است. هنگامی که گیرندههای β1 (که عمدتاً در قلب قرار دارند) توسط انتقالدهندههای عصبی آدرنرژیک مانند اپی نفرین فعال میشوند، فشار خون و ضربان قلب افزایش مییابد و منجر به کار قلبی عروقی بیشتر میشود و تقاضا برای اکسیژن افزایش مییابد.
بیزوپرولول با کاهش انقباض و نیاز به اکسیژن از طریق مهار رقابتی گیرنده های β1-آدرنرژیک، بار کاری قلب را کاهش میدهد. همچنین تصور میشود که بیزوپرولول برونده رنین را در کلیهها کاهش داده که بهطور معمول فشار خون را افزایش میدهد. علاوه بر این، برخی از اثرات سیستم عصبی مرکزی بیزوپرولول ممکن است شامل کاهش خروجی سیستم عصبی سمپاتیک از مغز، کاهش فشار خون و ضربان قلب باشد.
عوارض جانبی و شکل دارویی
این مسئله به ندرت اتفاق میافتد، اما برخی از افراد هنگام مصرف بیزوپرولول در فشار خون یا نارسایی قلبی، عوارض جانبی جدی دارند. تنگی نفس همراه سرفه که هنگام ورزش بدتر میشود (مانند بالا رفتن از پلهها)، تورم مچ پا و نامنظمبودن ضربان قلب که از علائم مشکلات قلبی هستند. زردشدن سفیدی چشمها و زردشدن پوست (اگرچه این ممکن است در پوست قهوهای یا سیاه کمتر آشکار باشد)، که میتوانند نشانهای از مشکلات کبدی باشند. این دارو یک قرص صورتی روشن، گرد، نمرهگذاریشده، روکششده با فیلم است که روی آن “111” پرینت شده است.
معرفی کلی متوپرولول
متوپرولول یک مسدودکننده انتخابی بتا-1 است که باتوجه به اینکه فرمولاسیون آن به صورت سریعرهش یا طولانیمدت طراحی شده باشد، معمولاً بهعنوان مشتقات سوکسینات و تارتارات استفاده میشود. امکان تولید این فرمولها ناشی از فراهمی زیستی سیستمیک پایین مشتق سوکسینات است. تا به امروز، این دارو یکی از بتابلاکرهای ترجیحی در دستورالعملهای کلینیکی عمومی است و به طور گسترده در هلند، نیوزلند و آمریکا استفاده میشود. متوپرولول در سال 1969 توسط US Pharmaceutical Holdings I و FDA تأیید و در سال 1978 ساخته شد.
موارد مصرف
متوپرولول برای درمان آنژین صدری، نارسایی قلبی، انفارکتوس میوکارد، فیبریلاسیون دهلیزی، فلوتر دهلیزی و فشار خون بالا توصیه میشود. برخی از موارد مصرف خارج از برچسب متوپرولول عبارتند از تاکیکاردی فوق بطنی و طوفان تیروئید. تمام نشانههای متوپرولول بخشی از بیماریهای قلبی عروقی است. این شرایط با تعدادی از بیماریها که عملکرد قلب و عروق خونی را درگیر میکنند، مطابقت دارد. علل زمینهای این بیماریها متغیر است و میتواند به دلیل استعداد ژنتیکی، تصمیمگیری در سبک زندگی مانند سیگارکشیدن، چاقی، رژیم غذایی و عدم ورزش و وجود سایر بیماریها مانند دیابت باشد. بیماریهای قلبی عروقی عامل اصلی مرگ و میر در مقیاس جهانی است.
فارماکودینامیک
بهطور گسترده گزارش شده که تجویز متوپرولول در افراد عادی باعث وابستگی به دوز و کاهش در ضربان قلب و برونده قلبی میشود. این اثر بهدلیل کاهش تحریک پذیری قلب، برونده قلبی و نیاز به اکسیژن میوکارد ایجاد میشود. در مورد آریتمیها، متوپرولول اثر خود را با کاهش شیب پتانسیل ضربانساز و همچنین سرکوب سرعت هدایت دهلیزی ایجاد میکند. در آزمایشات بالینی انجامشده در سال 1990، متوپرولول مرگ و میر و انفارکتوس مجدد را در 17٪ از افراد کاهش میدهد، زمانی که بهطور مزمن پس از یک دوره سکته قلبی تجویز شود.
نحوه عملکرد
متوپرولول یک مهارکننده گیرنده بتا-1-آدرنرژیک مخصوص سلولهای قلبی است که تأثیر ناچیزی بر گیرندههای بتا-2 دارد. این مهار، برونده قلبی را با ایجاد اثرات کرونوتروپیک و اینوتروپیک منفی بدون ارائه فعالیت در جهت تثبیت غشا و یا سمپاتومیمتیکهای ذاتی کاهش میدهد.
همچنین بخوانید: پروپوفول و دکسمدتومیدین | مقایسه دو داروی القاکننده بیهوشی
عوارض جانبی و شکل دارویی
برخی از افراد هنگام مصرف متوپرولول در نارسایی قلبی، عوارض جانبی جدی دارند. تنگینفس، خسخس سینه و سفتشدن قفسه سینه – اینها میتواند نشانه مشکلات ریوی باشد. تنگی نفس همراه سرفه که هنگام ورزش بدتر میشود (مانند بالا رفتن از پلهها)، تورم مچ پا و نامنظمبودن ضربان قلب که از علائم مشکلات قلبی هستند. ضربان قلب سریع، درجه حرارت بالا، لرزش و گیجی – اینها نشانههای هورمون تیروئید بیش از حد در خون هستند. سفیدی چشمهای زرد میشود، یا پوست زرد میشود، اگرچه این ممکن است در پوست قهوهای یا سیاه کمتر آشکار باشد – اینها میتوانند نشانهای از مشکلات کبدی باشند. کبودی غیرقابل توضیحی ممکن است رخ دهد، یا راحتتر از حد معمول کبود ممکن است کبودی رخ دهد – اینها میتواند نشانهای از تعداد کم پلاکتها در خون شما باشد (ترومبوسیتوپنی).
متوپرولول به صورت قرص و قرص طولانی رهش (طولانی اثر) برای مصرف خوراکی عرضه میشود. قرص معمولی معمولاً یک یا دو بار در روز همراه با غذا یا بلافاصله بعد از غذا مصرف میشود. قرص با رهش طولانی معمولا یک بار در روز مصرف میشود.
منابع:
drugbank | nhs | medlineplus